06 5060 3407 • info@praktijksypkevisser.nl •
KOPP
KOPP
Een KOPP-kind is iemand die opgroeit in een ongewone thuissituatie en waar niet of weinig naar wordt omgekeken. KOPP betekent ‘kind van ouder(s) met psychische, psychiatrische of verslavingsproblemen’. De ouder-kindrelatie in deze gezinnen is vaak omgedraaid: alles draait om de problemen van de ouders. Het kind leert al heel jong om zorg te dragen voor anderen. Er is geen ruimte voor ‘kind zijn’.
Als kind moeten opgroeien in een omgeving met onvoldoende ruimte voor jou, kan je zelfbeeld behoorlijk aantasten. Het is goed mogelijk dat je je thuissituatie vroeger uit schaamte het liefst verborgen hield. De sociaal-emotionele verwaarlozing en soms zelfs mishandeling en/of misbruik leiden ertoe dat volwassen KOPP-kinderen vaak een laag gevoel van eigenwaarde hebben.
Volwassen KOPP-kinderen hebben vaak een laag gevoel van eigenwaarde
Geen begrip
Veel KOPP-kinderen voelen zich beter als ze kunnen zorgen voor een ander. Dat hebben ze in hun jeugd immers zo ‘geleerd’. Een situatie die lijkt op een vroegere ervaring kan dit hulpgedrag, dat soms extreme vormen aanneemt, onverwachts triggeren. Dit kan de ander – die daar niet om gevraagd heeft – flink storen. Hij of zij ervaart het gedrag van het KOPP-kind als zeer onprettig en heeft er geen begrip voor, waardoor er vaak weer nieuwe problemen ontstaan.
Bestaansleegte
KOPP-kinderen krijgen later in hun leven vaak last van ‘bestaansleegte’, een gevoel van vervreemding en verlies van contact met zichzelf. Het boek Bestaansleegte van Monique de Heij omschrijft dit verschijnsel nader.
